We zijn nu 4 dagen van huis weg en nu pas hebben we de mogelijkhheid op internet. Bij onze eerste chambres d'hotes moesten we de sleutel gaan afhalen bij de schoonmoeder waardoor we pas 's morgens bij het ontbijt de eigenares zelf zagen. De volgende dag in het hotel kregen we telkens foutmelding dus weer geen internet. Maar nu zijn we in een mooie chambres d'hotes met vriendelijke eigenaars ,mooie kamer, midden tussen de wijngaarden van St Emilion met op de achtergrond een luidende kerktoren en zelfs internet

De hieronder geschreven verslagen zijn dan ook de vorige dagen op de pc opgeslagen :

maandag eerste vakantiedag

Na een erg korte nacht van weinig slaap en niet zonder afscheid te hebben genomen van een halfslapende Levi , Vicky en hond K'eyush zijn we rond kwart na 3 (!) 's nachts in de auto gestapt om richting Frankrijk te rijden.Onderweg reden we over de Pont de Normandie en rond 10 uur kwam het silhouet van Mont Saint Michel in zicht dat je al van ver kan zien.

De Mont Saint Michel is een eilandje verbonden door een weg met een Middeleeuwse abdij en enkele straatjes er rond . De erg smalle hoofdstraat is supertoeristisch en je kon er dan ook over de koppen lopen.

Op weg naar Cancale, waar we gingen overnachten, kwamen we een telegraaf tegen. Het is een gebouwtje dat gelijkt op een windmolen maar waarmee men met de zogenaamde wieken signalen kan overbrengen, een erg vroege voorloper van een gsm

Eerder deze dag werden we per telefoon verwittigd door de eigenares van de chambres d'hotes dat we de kamersleutel moesten ophalen bij haar schoonmoeder. Dit vriendelijk vrouwtje liet ons de kamer zien en nadat we ons daar geïnstalleerd hadden wilden we weer op pad. Vorig jaar op vakantie in Florida hadden we het voorval met het alarm,de opengaande terrasdeur en de agent in ons vakantiehuis, nu kregen we de automatische poort van het huis niet meer dicht. Open doen was geen probleem maar ze dicht krijgen dat is een ander paar mouwen . Hoe veel en hoe hard we ook op de afstandsbediening drukte ,de poort wilde niet toe. Uit pure wanhoop gingen we terug naar de schoonmoeder van de eigenares om uitleg te vragen waarom het bij ons niet lukte. Zij legde doodleuk uit dat die poort automatisch sluit van zodra er geen beweging meer was ,

Na dit voorvalletje zijn we nog gaan wandelen en lekker gaan eten in Cancale ,dat bekend staat voor zijn oesters.

Dinsdag 2^de vakantiedag

Na een typisch Frans ontbijt met broodjes ,diverse confituren en koffie of thee uit een grote bowl reden we naar Saint Malo. De route bracht ons langs de mooie Bretoense kust waar we gestopt zijn bij Pointe d Grouin. Dit uitkijkpunt lag boven op de rotsen dat omgeven was langs 2 kanten door de zee. Enkele toeristen ontdekten een klein groepje dolfijnen en al vlug stonden velen ernaar te kijken.

Nadat we in Saint Malo de auto hadden geparkeerd wandelden we richting Intra Mouros,het oude stadsgedeelte dat helemaal ommuurd is. Tijdens het wandelen zochten we tegelijk naar een cache. Thuis hadden we al eens een paar caches gevonden en nu wilden we dit op reis ook wel eens doen. Geocache is een soort modern schattenzoeken met een wandelgps dat men over de hele wereld kan doen. Iemand verstopt een cache (bv een filmrolletje of een klein doosje)ergens op een plekje, zet daarvan de gegevens op een internetsite en aan jou de taak om het te vinden,je naam te noteren en je het te registreren op diezelfde internetsite. De eerste 2 caches hebben we niet gevonden maar met de 3^de lukte het wel. Bij de 2^de cache geraakten we toevallig aan de praat met een vlaams koppel die ook aan het zoeken waren..

Na het bezoekje aan deze oude kuststad reden we naar onze volgende bestemming ,Saint Jean du mont. Van deze plaats hadden we een heel ander beeld in onze kop dan het in werkelijk is, het lijkt hier wel het Franse Benidorm. Eventjes inchecken in het hotel en omdat het op dat moment laag water was reden we naar Passage du Gois. Dit stukje natuurfenomeen hebben we leren kennen van de Tour de France en waar de coureurs op de eerste dag over gereden zijn Het is een betonnen weg die het eiland Noirmoutier verbindt met het vasteland en waar men alleen over kan rijden bij laag water. Toch een raar gevoel als men weet dat het diezelfde dag weer onder water zal staan. In een reportage over de Ronde van Frankrijk op tv ,vertelde iemand dat er al mensen verrast zijn door het opkomende water en verdronken zijn omdat het zo snel zou gaan.

Op onze terugweg zijn we nog gestopt voor ons avondeten in een lekker restaurant .