Zondagmorgen zijn we na het ontbijt ,richting San Sebastian geredenvia binnenwegen.

Het Baskenland is mooi groen met pittoreske dorpjes met huisjes met houtwerk aan de gevels.

Net over de grens zijn we gestopt in het stadje Hondarribia.Dit typisch Baskisch stadje is op een heuvel gelegen aan de monding van de rio Bidisoa.

Peter ,als wielerliefhebber,wilde ook wel eens weten hoe de Jaizkibel is,een berg die coureurs moeten nemenin de koers Classica San Sebastian, de wedstrijd die Philipe Gilbert dit jaar gewonnen heeft.Zo reden we dus via deze weg naar San Sebastian of Donostia in het Baskisch,een taal waar we geen snars van snappen en in niets verwant is met Spaans of Frans.

1 belangrijk woord hebben we alvast geleerd ‘Komunak' oftewel toilet.

San Sebastian is erg mooi gelegen aan een schelpvormige baai.Het oude stadgedeelte ligt tussen de baai en de rivier en aangezien het zondag was werd er lekker geflaneerd door de straatjes en langs de strandboulevard met smakelijke crème de glacekes in hun hand. Omdat de ijsjes er zo lekker uitzagen heb ik mij ook laten verleiden en er eentje gekocht met nutella smaak. Als ik er aan terugdenk loopt het water me nog in de mond.

Om aan ons hotel in Saint Jean de Luz te geraken reden we terug over de autosnelweg.

Na de incheck in het hotel nog eventjes geprofiteerd van het hotelzwembad waarna we lekker hebben gegeten in het restaurant van het hotel.Nog vlug wat gecomputerd en onze dag was weeral goed gevuld.

Deze morgen was er een lekker ontbijtbuffet en niet de traditionele croissant met confituur.

Vandaag stond Pamplona oftewel Iruna in de provincie Navarra op het programma. Deze stad staat bekend voor de San Fermin feesten de 2^de week van juli.Na een uurtje rijden kwamen we daar aan en zijn we naar de toeristische dienst een plannetje met de nodige info gaan vragen.

Tijdens San Fermin lopen de stieren om 8 uur 's morgens een traject door de smalle straten van de oude stad tot aan de Plaza de Toros dit noemt men ook ‘Encierro' of omsluiting.De stieren alleen door de straten laten lopen zou geen spektakel zijn ,dus lopen er altijd mensen voor en naast ,die het een uitdaging vinden om de arme beestje op te jutten.Elk jaar gebeuren er dan ook ongelukken met diegene die struikelen en vertrappelt worden door die grote zwarte kolossen. De toeristische trekpleister van Pamplona is door diezelfde weg af te leggen als tijdens San Fermin. Het grote verschil is dat er nu kan gewandeld worden terwijl je naar de winkeltjes kan kijken.

In de namiddag is er de traditionele Spaanse siesta , en dan is er natuurlijk geen kat op straat behalve wat verloren toeristen zoals wij. Tegen 4 à 5 uur kwam iedereen weer boven water en was er terug een gezellige drukte in de winkelstraatjes.

Een Spaanse stad bezoeken zonder El Cortes Ingles binnen te gaan zou onze dag niet compleet gemaakt hebben .Zo gebeurde het dus dat we laat terug in Saint Jean de Luz aankwamen en we langs de strandboulevard nog iets gingen eten.