Dinsdagmorgen na het ontbijt zijn we rond 10u vertrokken vanuit ons hotel in Saint Jean de Luz richting binnenland. Om het in wielertermen te zeggen, de dagetappe bracht ons nu naar Pau door het Baskenland. Onze eerste stopplaats was Sare, daarna Ainhoa om via Espelette verder te gaan. Sare is een heel klein typisch Baskisch dorpje met enkele winkeltjes en cafeetjes, Ainhoa is dan weer iets groter en Espelette is het meest gekend vooral voor zijn pepers. Deze langwerpige piments zoals ze hier noemen, hangen met koorden aan elkaar gebonden aan de gevels van de huizen. Als het droogproces gedaan is worden ze tot poeder verwerkt. In Espelette zijn meerdere souvenirwinkeltjes waar je deze pepers aan een koord kan kopen en natuurlijk kan je hier ook de nodige prullaria vinden.

De tijd gaat hier altijd veel te snel en voor je het weet is het weeral een stuk in de namiddag en moesten we weeral voort naar onze overnachtingsplaats.

In de plaats van binnenwegen te nemen hebben we dan maar de autosnelweg genomen naar Pau. Om het hotel te vinden dat we hadden gereserveerd was geen sinecure. Door allerlei wegen die opgebroken waren en door (tijdelijke) eenrichtingsstraten geraakte onze madam van de gps helemaal haar kluts kwijt, en wij ook een beetje.

Uiteindelijk zijn we toch ter plekke geraakt en konden we inchecken in het hotel. Dit was pal in het centrum gelegen ,dus de auto bleef waar hij geparkeerd werd aan het hotel.

Pau is een oude universiteitsstad dat ook stilaan gerenoveerd wordt ,maar dat hadden we al gemerkt bij het binnenrijden.

Na een wandeling door de stad zijn we nog gaan eten in een gezellige wijk aan Chateau de Pau met autovrije straatjes en veel restaurantjes.

De volgende morgen was ons reisdoel Lourdesmaar niet via de grote wegen maar langs de Col de Aubisque en de Col du Soulor. 2 cols die onder Tour de France liefhebbers erg gekend zijn. De Aubisque is er eentje van boven de 1700 meter, de ander is iets lager. Chapeau voor diegene die de bergen ingaan met de fiets, enzo zijn we er regelmatig tegengekomen onderweg.

We zijn nog gestopt om iets te eten langs de kant van de weg waarbij we het gezelschap kregen van de plaatselijke schonen uit de wei met een grote bel rond hun nek.

In Lourdes hebben we ook weer eventjes moeten zoeken naar het hotel maar gelukkig toch vlugger gevonden dan in Pau en na ons te hebben geïnstalleerd in de hotelkamer gingen we op pad. De hotel eigenaar had ons info gegeven over wat er zien was en met een plan in onze broekzak konden we niks mislopen. Het hele gebeuren waar de mensen voor komen is de grot waar ooit Maria voor Bernadette is verschenen en alles wat er rond is. Vooraleer je aan de grot komt moet je eerst door straatjes met veel kitschwinkeltjes en toeristenrestaurantjes.

Deze winkeltjes staan afgeladen vol met Maria beelden, kaarsen, flesjes om het heilig Lourdes water mee te vullen en allerlei prullen en snuisterijen . Met de nodige neon reklame en verlichting aan de gevels lijkt het wel het Las Vegas voor de katholieken.

De hele dag door zijn er heilige missen in allerlei talen. Het moment van de dag waar iedereen op zit te wachten is de kaarsjesprocessie. Klokslag 21 uur vertrekt er een Mariabeeld die een lange weg aflegt en gevolgd wordt door duizenden mensen met een kaars in de hand terwijl ze het Ave Maria zingen . Het geeft toch wel een speciale sfeer zo al die mensen op een serene manier te zien voorbij wandelen. Zoveel volk bijeen en niemand die babbelt of ook maar enig lawaai maakt, je zou er bijna kippevel van krijgen. Voor het einde van de plechtigheid was het voor ons welletjes geweest en gingen we terug richting hotel.