Terug thuis en dus terug in de regen.
Dit laatste verslag schrijf ik vanuit onze eigen luie zetel thuis vanonder een fleece dekentje .Elke kilometer die we gisteren dichter bij Belgiëkwamen werd het weer slechter en slechter .Vandaag dinsdag, leek het wel of we het kleine zusje van orkaan Irene op bezoek kregen,zoveel wind en regen dat er was.
Op onze reis hebben wij eigenlijk het merendeel erg mooi weer gehad. Enkel de eerste dagen in Bretange waren misschien niet super en ook 1 dag in de wijnstreek van Bordeaux was nogal nat. De rest van onze vakantie was de zon volop van de partij,dus ons hoor je over het weer zeker niet klagen.
Als overnachtingsplaatsen hadden we een heel gevarieerde selectie. We hebben zowel in chambres d'hotes ,hotelketens ,gezellig pension als in een zakenhotel gelogeerd. Enkele hadden we van thuis uit al gereserveerd maar de 2de week ging de reservatie via de laptop een dag of 2 op voorhand.
De chambres d'hotes zijn ons erg goed meegevallen en werden alletwee gerund door erg vriendelijke eigenaars. De hotelketens 'Premiere Classe ' in Biarritz en 'B&B hotels'in Parijs zijn ons niet erg goed bevallen. Beiden waren niet erg proper en de kamers waren een beetje afgeleefd, ze waren zeker niet zoals de webistes hadden beloofd. Misschien hadden wij bij beide hotels pech dat het net redelijk ouderehotels waren en op de planning stonden om misschien in de toekomst gerenoveerd te worden.
De hotelketen All Seasons in Toulouse daarentegen was gloednieuw,dit hotel was pas open van juni en van alle comfort voorzien.
De andere hotels waar we overnacht hebben waren allemaal goed ,de ene al wat comfortabeler als de andere .
Frankrijk staat bekend voor zijn lekker eten en dat hebben we dan ook gedaan tijdens de vakantie. In elke streek hebben we geprobeerd om wat specialiteiten te proeven. Zo heeft Peter bijvoorbeeld oesters geproefd in Cancale , Steak Bordelaise in St Emilion gegeten ,een typische gallette uit Bretange met kaas ,hesp en een eitje of een voorgerechtje van Camembert met vijgen en honing gehad. Ik heb dan weer geproefd van Andouillette,een soort worst waarvan ik de ingrediënten zelfs niet wil weten,een erg lekker slaatje met coquiles saint jacques of een zeevruchtenschotel aan de kust. Ook de pinxtos of Baskische tapas in Pamplona smaakten erg lekker.
We hebben op onze rondreis een flink stuk van Frankrijk doorgereden en er zijn plaatsen bij die we misschien nooit meer gaan zien maar er zijn er ook waarvan we dachten 'hmm hier willen we ooit nog eens terugkomen.' We hadden thuis een route opgesteld die we zouden volgen maar ter plaatse kom je toch nog allerlei dingen tegen die je niet gepland hebt maar dat maakt deze manier van vakantie juist zo tof . Hierbij wil dan ook besluiten dat we een reuzevakantie hebben gehad ,we hebben redelijk veel kilometers gedaan maar ook veel gezien en beleefd.
De laatste dagen
Vanuit ons hotel in Toulouse reden we zaterdagmorgen naar Puy l'Eveque,waar we in de namiddag verwacht werden door Maarten,onze Levi zijn trainer van toen hij nog een duiveltje was bij R.Cappellen FC.Maarten en zijn ouders zijn ongeveer 10 jaar geleden verhuisd naar deze streek en zijn nu eigenaars van Chateau Famaey, een wijngaard in de Cahors streek.
Vlakbij ons hotel lag een geocache die we natuurlijk eerst nog wilde gaan zoeken . We worden nog echte geocache fanaten
In dit stadje was het marktdag dus dat was een meevaller,maar doordat het rond de middag liep waren de marktkramers spijtig genoeg al aan het opruimen.Wat ook een tegenvaller was, is dat alle winkels in zuidelijk Frankrijk tussen de middag een redelijk lange sluitingstijd hebben , bijna een kleine siësta. Spijtig,maar we moesten toch verder want er was afgesproken met Maarten dat we rond 3 uur bij hem zouden zijn.
De gps madame stuurde ons via erg mooie binnenwegen naar Puy l' Eveque.
Toen we in chateau Famaey aankwamen werden we door Maarten en zijn zoontje Dorian verwelkomd .Hij liet ons hun wijnkelder zien en legde ons het een en ander uit over hun doen en laten op de wijngaard. Tijdens het proeven van hun wijn kwamen zijn ouders ook nog gezellig meebabbelen. Daarna gingen we nog een aperitiefje drinken bij Maarten thuis waar we ook kennismaakte met zijn vrouw Christelle en hun 14 maand oude dochtertje Zoë.
Aan hun huis hebben zijn ook nog een gite ,die ze verhuren aan vakantiegangers . Deze voormalige schuur hadden ze zopas erg prachtig verbouwd tot een comfortabele vakantiewoning met 3 slaapkamers . Omdat zij die avond nog andere plannen hadden die al veel langer waren afgesproken, reden wij naar het hotel dat Maarten voor ons had gereserveerd. In het hotel was een restaurant met een erg gezellige tuin waar we erg lekker gegeten hebben.Hopelijk gaat mijn weegschaal niet al te veel schrikken van al het lekkere eten dat ze hier serveren in Frankrijk.
Nadien zijn we eens vroeg gaan slapen want deze reis begint in onze kleren te kruipen.Een rustvakantie kan je een rondreis zeker niet noemen.
Na een goeie nachtrust reden we de volgende morgen weer noordwaarts en zo dus richting naar huis. Door wederom mooie binnenwegen gingen we op aanraden van Maarten en zijn ouders naar Oradour sur Glane. Dit is een dorpje in de buurt van Limoges dat op 10 juni 1944 helemaal is uitgemoord en platgebrand door de Duitse SS. Als pijnlijke herinnering aan WO II hebben ze dit dorpje gelaten zoals het in 1944 overgebleven is en er een totaal nieuwe dorpskern ernaast gebouwd eind jaren 40 . Anno 2011 kan je er door de straten wandelen met afgebrande huizen en een kerk en zelfs de sporen van de tram loopt nog door het dorp. Hier en daar zie je nog de afgebrande auto's en machines staan van de bewoners, zelfs enkele Singer naaimachines hebben dit drama deels overleefd.
Voor het bezoek aan deze indrukwekkende plaats hadden we nog een kleinigheidje gegeten op een terrasje waar we hebben kennisgemaakt met een Vlaams koppel die ook een rondreisje maakte door de streek.
Op onze weg terug naar huis hebben we de autosnelweg genomen tot voorbij Parijs,waar we nu onze laatste nacht in een hotel langs de snelweg doorbrengen. Morgenvroeg nog een laatste ontbijt en dan de auto in richting België.
Een aantal dagen in de Pyreneeën
Donderdagmorgen na de gebruikelijke Franse traditie van brood en confituur,alhoewel het in dit hotelletje wat uitgebreider is ,gingen we weer op pad.
Nu stond de col de Tourmalet op het programma,een reus van 2115 meter hoog en waarvan de beklimming 17 kilometer lang is.De wegen op deze col zijn op sommige plaatsen zo smal dat je amper met een andere auto kan passeren, laat staan als je een mobilhome als tegenligger hebt want dan is het manouvreren geblazen. Door een of ander toeval heb ik,Nancy ,altijd de dalkant aan mij en mag ik altijd de dieperik inkijken,het handvat van autodeur heb ik dan ook bijna kapot geknepen.
Onderweg reden we 2 coureurs voorbij die ons bekend voorkwamen van de dag voordien op de col d'Aubisque. We hadden toen per toeval foto's genomen van hen en daarna op de top e-mails uitgewisseld om de foto's te kunnen opsturen. Op de Tourmalet kwamen we deze Ierse wielerfanaten dus terug tegen.
's Middags zijn we gestopt in Bagneres de Bigore en hebben we heel lekker gegeten op een gezellig pleintje met mooie terrasjes.
Daarna reden we naar Tarbes maar deze stad kon ons eigenlijk niet bekoren.Misschien lag het aan ons want het was rond de 30 graden en dus veel te warm om rond te slenteren in een stad.
Terug in Lourdes aangekomen zijn we 's avonds nog iets gaan eten ,hebben nog wat rondgewandeld langs de kitscherige winkeltjes en nog efkes naar de dagelijkse processie gaan kijken.
Het hotelletje waar we logeren is zo nog eentje waar alles gedaan wordt door de baas en zijn vrouw en waar je wordt opgewacht door een lieve Duitse Herdershond. Het is een proper hotel en een beetje gedateerd maar de vriendelijkheid kom je niet zo vlug meer tegen .
De man loopt zijn benen vanonder zijn lijf voor zijn gasten en bij het wegrijden deze morgen komt hij ons nog achterna om een hand te kunnen geven en ons nog uit te wuiven. Waar kan je tegenwoordig nog zo een vriendelijke hoteliers vinden de dag van vandaag?
De derde dag op rij hadden we nog een andere col voorzien ,een die nu op weg lag naar Toulouse. De col de Portet d'Aspet is ‘maar' een 1000 meter hoog maar is beter bekend omdat Fabio Casartelli er gestorven is tijdens de Tour de France van 1995.
Op de plek in de bocht waar hij gevallen is met Johan Museeuw in de buurt staat een gedenkplaatje . Een beetje verderop hebben ze een monument ter ere van de jonge wielrenner geplaatst , waar we dan ook bij gestopt zijn.
Deze col is heel anders dan de Tourmalet ,hier staan heel veel bomen en je zou bijna denken dat je in de Ardennen bent ,alleen veel steiler en hoger.
De weg naar Toulouse hebben we via de snelweg verder gereden naar het hotel. De stad heeft een grote peripherique en hier wist ons madame van de gps ons weer verkeerd te sturen . Na bijna 2 weken rondrijden door Frankrijk denk ik dat ze stilaan overwerkt geraakt want ze stuurde ons regelrecht een péage snelweg op richting Andorra. Op dit stuk weg was er een 20-tal kilometer geen afrit en aangezien we diezelfde weg ook weer terug moesten nemen was dit een ommetje van bijna 50 km.
Uiteindelijk zijn we dan toch aan het hotel geraakt en hebben we daarna nog efkes kunnen profiteren van het hotelzwembad.
Na wat te zijn uitgerust zijn we naar het centrum van Toulouse gereden. Spijtig genoeg gingen de winkels bijna sluiten, wat voor onze portemonnee dan weer beter was natuurlijk.
Toulouse is een stad die ons erg goed bevallen is, het is er erg gezellig met een mooi stadhuis aan een groot plein en die gelegen is aan de Garonne en Canal du Midi.
Een nadeel ,of voordeel voor later ,is dat er grote werken aan de gang zijn . Al wie dus hier over een paar jaar naartoe komt ,kan dan een prachtige opgekuiste stad bezoeken.
Van Baskenland tot Pyreneeën
Dinsdagmorgen na het ontbijt zijn we rond 10u vertrokken vanuit ons hotel in Saint Jean de Luz richting binnenland. Om het in wielertermen te zeggen, de dagetappe bracht ons nu naar Pau door het Baskenland. Onze eerste stopplaats was Sare, daarna Ainhoa om via Espelette verder te gaan. Sare is een heel klein typisch Baskisch dorpje met enkele winkeltjes en cafeetjes, Ainhoa is dan weer iets groter en Espelette is het meest gekend vooral voor zijn pepers. Deze langwerpige piments zoals ze hier noemen, hangen met koorden aan elkaar gebonden aan de gevels van de huizen. Als het droogproces gedaan is worden ze tot poeder verwerkt. In Espelette zijn meerdere souvenirwinkeltjes waar je deze pepers aan een koord kan kopen en natuurlijk kan je hier ook de nodige prullaria vinden.
De tijd gaat hier altijd veel te snel en voor je het weet is het weeral een stuk in de namiddag en moesten we weeral voort naar onze overnachtingsplaats.
In de plaats van binnenwegen te nemen hebben we dan maar de autosnelweg genomen naar Pau. Om het hotel te vinden dat we hadden gereserveerd was geen sinecure. Door allerlei wegen die opgebroken waren en door (tijdelijke) eenrichtingsstraten geraakte onze madam van de gps helemaal haar kluts kwijt, en wij ook een beetje.
Uiteindelijk zijn we toch ter plekke geraakt en konden we inchecken in het hotel. Dit was pal in het centrum gelegen ,dus de auto bleef waar hij geparkeerd werd aan het hotel.
Pau is een oude universiteitsstad dat ook stilaan gerenoveerd wordt ,maar dat hadden we al gemerkt bij het binnenrijden.
De volgende morgen was ons reisdoel Lourdesmaar niet via de grote wegen maar langs de Col de Aubisque en de Col du Soulor. 2 cols die onder Tour de France liefhebbers erg gekend zijn. De Aubisque is er eentje van boven de 1700 meter, de ander is iets lager. Chapeau voor diegene die de bergen ingaan met de fiets, enzo zijn we er regelmatig tegengekomen onderweg.
We zijn nog gestopt om iets te eten langs de kant van de weg waarbij we het gezelschap kregen van de plaatselijke schonen uit de wei met een grote bel rond hun nek.
In Lourdes hebben we ook weer eventjes moeten zoeken naar het hotel maar gelukkig toch vlugger gevonden dan in Pau en na ons te hebben geïnstalleerd in de hotelkamer gingen we op pad. De hotel eigenaar had ons info gegeven over wat er zien was en met een plan in onze broekzak konden we niks mislopen. Het hele gebeuren waar de mensen voor komen is de grot waar ooit Maria voor Bernadette is verschenen en alles wat er rond is. Vooraleer je aan de grot komt moet je eerst door straatjes met veel kitschwinkeltjes en toeristenrestaurantjes.
Deze winkeltjes staan afgeladen vol met Maria beelden, kaarsen, flesjes om het heilig Lourdes water mee te vullen en allerlei prullen en snuisterijen . Met de nodige neon reklame en verlichting aan de gevels lijkt het wel het Las Vegas voor de katholieken.
zondag en maandag
Zondagmorgen zijn we na het ontbijt ,richting San Sebastian geredenvia binnenwegen.
Het Baskenland is mooi groen met pittoreske dorpjes met huisjes met houtwerk aan de gevels.
Net over de grens zijn we gestopt in het stadje Hondarribia.Dit typisch Baskisch stadje is op een heuvel gelegen aan de monding van de rio Bidisoa.
Peter ,als wielerliefhebber,wilde ook wel eens weten hoe de Jaizkibel is,een berg die coureurs moeten nemenin de koers Classica San Sebastian, de wedstrijd die Philipe Gilbert dit jaar gewonnen heeft.Zo reden we dus via deze weg naar San Sebastian of Donostia in het Baskisch,een taal waar we geen snars van snappen en in niets verwant is met Spaans of Frans.
1 belangrijk woord hebben we alvast geleerd ‘Komunak' oftewel toilet.
San Sebastian is erg mooi gelegen aan een schelpvormige baai.Het oude stadgedeelte ligt tussen de baai en de rivier en aangezien het zondag was werd er lekker geflaneerd door de straatjes en langs de strandboulevard met smakelijke crème de glacekes in hun hand. Omdat de ijsjes er zo lekker uitzagen heb ik mij ook laten verleiden en er eentje gekocht met nutella smaak. Als ik er aan terugdenk loopt het water me nog in de mond.
Om aan ons hotel in Saint Jean de Luz te geraken reden we terug over de autosnelweg.
Na de incheck in het hotel nog eventjes geprofiteerd van het hotelzwembad waarna we lekker hebben gegeten in het restaurant van het hotel.Nog vlug wat gecomputerd en onze dag was weeral goed gevuld.
Deze morgen was er een lekker ontbijtbuffet en niet de traditionele croissant met confituur.
Vandaag stond Pamplona oftewel Iruna in de provincie Navarra op het programma. Deze stad staat bekend voor de San Fermin feesten de 2de week van juli.Na een uurtje rijden kwamen we daar aan en zijn we naar de toeristische dienst een plannetje met de nodige info gaan vragen.
Tijdens San Fermin lopen de stieren om 8 uur 's morgens een traject door de smalle straten van de oude stad tot aan de Plaza de Toros dit noemt men ook ‘Encierro' of omsluiting.De stieren alleen door de straten laten lopen zou geen spektakel zijn ,dus lopen er altijd mensen voor en naast ,die het een uitdaging vinden om de arme beestje op te jutten.Elk jaar gebeuren er dan ook ongelukken met diegene die struikelen en vertrappelt worden door die grote zwarte kolossen. De toeristische trekpleister van Pamplona is door diezelfde weg af te leggen als tijdens San Fermin. Het grote verschil is dat er nu kan gewandeld worden terwijl je naar de winkeltjes kan kijken.
In de namiddag is er de traditionele Spaanse siesta , en dan is er natuurlijk geen kat op straat behalve wat verloren toeristen zoals wij. Tegen 4 à 5 uur kwam iedereen weer boven water en was er terug een gezellige drukte in de winkelstraatjes.
Een Spaanse stad bezoeken zonder El Cortes Ingles binnen te gaan zou onze dag niet compleet gemaakt hebben .Zo gebeurde het dus dat we laat terug in Saint Jean de Luz aankwamen en we langs de strandboulevard nog iets gingen eten.
Groeten vanuit Biarritz
Het is nu zondagmorgen en dit verslag schrijf ik ditmaal niet vanuit een mooie chambres d'hotes maar een piepklein en niet zo aantrekkelijk kamertje van een hotelketen. Het is weekend en we zitten in de badplaats Biarritz en dus hadden we het zekere voor het onzekere genomen en deze kamer enige tijd geleden al geboekt. Op de website zag het er allemaal erg mooi uit maar de werkelijkheid slaagt een beetje tegen,maar er zijn erger dingen.
Na afscheid van onze gastvrouw en gastheer in St Emilion te hebben genomen waren we op weg naar Biarritz.
Onderweg hebben we nog gezocht naar een geocache en ook gevonden ,we worden hierin nog echte fanatiekelingen
De autoweg naar Bayonne/Biarritz was lang en saai,je mocht er niet harder dan 110 km per uur met onderweg regelmatig flitsers. Op een gegeven moment reden we 118 en het wil toch wel lukken zeker maar we denken dat onze nummerplaat netjes op de foto staat.
Na het vervelende stukje weg zijn we gestopt in de stad Bayonne om deze te gaan ontdekken. Deze stad ligt aan het begin van Baskenland enademt een heel andere sfeeruit dan Bordeaux. Overal kom je Baskische vlaggen tegen in de straatjes en ook de sporten rugby en pelota of jai alai zijn hier erg populair en dat zie je vooral in de vele winkeltjes.
Na het bezoek aan Bayonne hebben we ingecheckt in het hotel en reden daarna naar het centrum van Biarritz.De auto werd geparkeerd in een ondergrondse parking en dus konden we op pad. Het was ondertussen al 7 uur maar het strand lag nog propvol zonnekloppers. Het strand is werkelijk prachtig met grote uitstekende rotsblokken. De temperatuur is niet echt heet te noemen maar toch nog warm genoeg om lekker te kunnen eten op een mooi terrasje langs de zee. Na de smakelijke gamba's en tonijn hebben we nog wat gewandeld over de erg mooie boulevard van Biarritz en dan was het weeral tijd om richting hotel te gaan.
We hadden er geen idee van dat deze Baskische kust zo indrukwekkend zou zijn dus dat beloofd voorvandaag in San Sebastian.
zonnige groetjes
een regendag tussen de wijngaarden
Puisseguin St Emilion zaterdag 27 augustus 2011
Het was gisteren een kletsnatte dag en daardoor was het verschil met de dag ervoor wel erg groot. Donderdag liep iedereen nog in short en topje ,vrijdag was een lange broek en trui meer aan de orde. Op deze manier zullen we zeker niet vergeten hoe de zomer van 2011 in België is
Het ontbijt in Frankrijk bestaat meestal uit stokbrood,croissant, confituren en grote koppen koffie waarin je bijna je voeten kunt wassen ,zo groot zijn die mokken . Deze traditie houden onze gastheren dan ook in ere en na de dagelijkse babbel met hen reden we op aanraden van Ghislaine en Patrick naar Montagne ,een klein dorpje hier vlakbij. Hier was een toeristenbureau met een klein maar interessant wijnmuseum . Daarna gingen we naar St Emilion en enkele grote wijnkastelen in Medoc en Pauillac die aan de andere kant van de stad Bordeaux liggen. Je zou misschien de bekende wijnkastelen wel kunnen gaan bezoeken maar het is veelal op afspraak en aangezien wij laat in de namiddag in de Medoc en Paulliac waren hebben wij enkel de buitenkant gezien.
Peter had ooit eens ergens een tip gelezen om van oude foto's met gebouwen of landschappen, diezelfde plek weer op te zoeken en er anno 2011 een foto van te nemen. Aangezien ik in 1982 hier in deze streek met school al eens geweest ben had ik zo enkele foto's . Het zijn er niet zoveel omdat het toen nog geen digitaal tijdperk was en dan was je nog erg zuinig op foto's omdat ze allemaal nog afgedrukt werden (en dus ook de slechte) Zo zijn we dus op zoek gegaan naar die plekjes die op de foto's staan en hoera ,we hebben er gevonden. De foto's waar de wijnkastelen opstaan zijn niet zoveel veranderd ,enkel hier en daar een boom die erg gegroeid is of een kasteel waarvan de ramen een ander kleurtje gekregen hebben .
Op onze zelfde route door de wijnstreek gisteren hebben we ook nog 3 caches gevonden. 1 waarvoor we veel moeite hebben moeten doen om hem te vinden en de andere 2 waren dan weer makkelijk gevonden.
Door het slechte weer zijn we 's avonds nog een overdekt shoppingcenter ingevlucht en daarna was het weeral tijd om richting chambres d' hotes te gaan.
vrijdag onze 5de vakantiedag
Het is 7 uur s' morgens en ben zojuist wakker gemaakt door de kerkklokken die hier bijna vlak boven ons kamerraam hangen ,het is redelijk vroeg maar dat heeft ook zijn charmes
Gisteren zijn we na het ontbijt uit St Jean Du Mont vertrokken naar Ile le Noirmoutier.Deze keer konden we niet over de Passage du Gois omdat het water terug opkwam maar moesten we over de brug. Omdat nu het water hoger stond zijn we terug gaan kijken en het is toch een raar fenomeen om te zien. Diezelfde weg waarde dag ervoor vele auto's en fietsen overreden is nu helemaal verdwenen in het water. Het eiland is bekend voor zijn Fleur du sel ,een zeer fijne zoutsoort en je kan dan ook overal langs de weg zoutmeertjes zien liggen.
Na het bezoek aan het eiland reden weverder richtingBordeaux, onze volgende overnachtiingsplaats. Het dorpje waar de chambres d'hotes gelegen is heet Puisseguin een gehucht van St Emilion helemaal tussen de wijngaarden.
We werden erg vriendelijk ontvangen door Ghislaine en haar man in hun erg mooie typische woning. Na ons geinstalleerd te hebben in onze kamer reden we naar S Emilion om alvast wat indrukken op te doen over deze streek.
Gisteren morgen na het ontbijt en de nodige info van Ghislaine reden we naar Bordeaux. Ze had ons de tip gegeven om de auto achter te laten op een park en ride zone buiten de stad en daar de tram te nemen. De stad Bordeaux is de laatste 10 a 15 jaar erg opgeknapt en het resultaat mag er zijn. Overal erg mooie propere gebouwen en een knappe wandelzone naast de rivier Garonne met een grote stenen vlakte waar regelmatig een paar centimeter water uitspuit zodat het lijkt of er een erg grote spiegel op de vloer ligt zodat de prachtige gebouwen erin weerspiegeld worden.Tijdens mijn laatste jaar aan de Piva hotelschool ,lang geleden dus,hebben wij als studiereis een week in deze wijnstreek geweest en toen ook de stad Bordeaux bezocht , en ik ben geen enkel punt van herkenning tegen gekomen.
Ook op aanraden van Ghislaine brachten we een bezoekje aan de opera waar nu een tentoonstelling loopt overschitterende theaterkostuums.
Omdat we onze wandelgps bij ons hadden zijn we ook op zoek gegaan naar enkele caches in de buurt en als beginneling hebben we er toch eentje gevonden
Voor het avondeten zijn bijCourtepaille geweest ,een keten van restaurants waar jemeestal gegrilde gerechten kan eten. Peter nam een steakbearnaise en ik nam een streekgerecht Andouillette,dit was een soort gegrilde worst met een kruidenboter maar waarvan ik de ingredienten die in de worst zaten zeker niet wil weten
Na het restaurantbezoek ging het weer door de donkere wijngaarden naar de chambres d' hotes.